Xhamajkani dominoi atletikën që kur e shpalli veten i pari i botës në Lojërat Olimpike 2008 në Pekin. Në kohën kur Kampionati Botëror u kthye në Moskë në vitin 2013, Bolt kishte arritur një status pothuajse mitik në pistë.

Në një mbrëmje të stuhishme në kryeqytetin rus, me bubullima dhe rrufe që përplaseshin në qiell, ai arriti në një tjetër fitore mbresëlënëse dhe fotografitë e Bolt duke vrapuar me rrufe në sfond – janë bërë po aq ikonike sa edhe vetë atleti, pjesërisht edhe falë fotografit francez Olivier Morin.

Morin, duke punuar për Agence France Presse (AFP), kishte mbuluar Bolt në disa ngjarje të mëdha dhe prej kohësh po përpiqej të kapte një imazh specifik të atletit superyll.

“Qëllimi im ishte të vendosja kamerën në distancë si më të largët në kurbë për ta bërë atë duke festuar me krahë hapur dhe të gjithë stadiumin në sfond – e dini, foton klasike – që askush nuk e ka bërë”, shpjegoi Morin për CNN Sport.

Morin flet për madhështinë e kornizës dhe e krahasoi festën e tij të markës me atë të një albatrosi – krahët e tij të shtrirë si zogu në fluturim të plotë.

58-vjeçari tha se mendonte se kishte humbur mundësinë për të kapur fotografinë e ëndrrave të tij – por ajo që e priste Morin kur shikoi mbrapa se çfarë kishte bërë ishte edhe më e mirë.

“Kur e pashë direkt në laptopin tim, vetëm disa sekonda para se ta dërgoja në tavolinën time, e dija se do të ishte një foto e mirë. Vetëm një foto e mirë”, thotë ai.

Morin vazhdoi: “Bolt, Bolt – e bëra lidhjen menjëherë, sigurisht. Dhe e dija se do të ishte një foto e mirë për mua. Nuk ishte një foto e mrekullueshme, sepse ishte ende në mendjen time të kisha krahët e tij të hapura.”

Mund të thuhet me siguri se Morin e kishte nënvlerësuar pritjen që do të kishte fotoja e tij.

Ditë më vonë Bolt filloi përpjekjen e tij për të fituar medaljen e artë në 200 metra, dhe pas kualifikimit rekordit botëror të 100 dhe 200 metrave iu dorëzua një printim i fotografisë së famshme të Morin.

“”Kjo foto vlen sa një mijë fjalë.” Kështu tha ai [Bolt],” thotë Morin duke buzëqeshur.

Dyshja u ribashkuan dy vjet më vonë gjatë Kampionatit Botëror në Pekin dhe diskutuan për imazhin.

Morin e kujton ribashkimin e tyre me mall dhe qesh, duke shtuar se Bolt tha: “’E di, unë e kam ende foton tënde në shtëpinë time.’ Dhe unë i thashë, ‘Shpresoj që ta kesh akoma. Nuk do të mund ta bëj për herë të dytë.”

Trashëgimia e Bolt në pistë do të jetë përgjithmonë në librat e rekordeve. Por ai mbahet mend edhe si showmeni suprem, sportisti që e kapërceu sportin me talentin dhe personalitetin e tij.

“Për mua, ai është pikërisht ai që duhet të jetë një sportist,” shpjegon Morin. “I relaksuar, duke qenë serioz [por] duke mos e marrë veten seriozisht, shumë i qetë, duke u argëtuar me të gjithë, duke kaluar më shumë kohë pas garës në stadium sesa para garës dhe duke buzëqeshur.

“Më dha kënaqësi të dyfishtë që arrita të bëja këtë foto të atletit që dua dhe e admiroj shumë”, thotë ai.

Është e qartë se fotografia sportive është një kombinim i shumë elementëve të ndryshëm: aftësi, instinkt, përvojë dhe shpesh tipari më i rëndësishëm – fat.

“Kur jemi me fat që jemi të talentuar, është një gjë e mirë. Por nëse je i talentuar për të qenë me fat, është edhe më mirë”, tha ai, duke kujtuar fjalët e mençura që një koleg i kishte thënë dikur.

Fotografi veteran beson se një pjesë e fatit që ka shijuar gjatë karrierës së tij është një shpërblim për kohën dhe përpjekjen që ka bërë për të përmirësuar zanatin e tij.

“Në fotografinë sportive, është si vetë sportistët, ata provojnë shumë gjëra ndonjëherë për të shënuar një gol ose për të bërë diçka. Unë mendoj se jam i tillë. I provoj gjërat derisa t’i arrij”, thotë Morin.

Fotografi beson me vendosmëri se “përpjekja shpërblehet gjithmonë” dhe është e sigurt të thuhet se vitet e punës së palodhur të Morin për të kapur Bolt u shpërblyen. Dhjetë vjet më vonë, ajo ende mbahet mend./Liberale.al